Skuteczne pessary ALBIS

W związku ze znacznym zainteresowaniem tematem zastosowania pessarów jako skutecznej formy leczenia defektów obniżenia narządu rodnego naturalnie pojawiły się pytania o inne zastosowanie pessarów np. w położnictwie w fazie prowadzenia ciąży zagrożonej.

Najwięcej pytań pojawia się o leczenie poronień, porodów przedwczesnych i niewydolności cieśniowo-szyjkowej. Wszystkie te stany w swoim końcowym i rozwiniętym przebiegu doprowadzają do straty ciąży.

Warto w tym miejscu powtórzyć definicje w/w pojęć, aby ułatwić porozumiewanie się.

  • Ciąża prawidłowa u ludzi trwa 40 tygodni +/- 2 tygodnie i kończy się porodem określanym „o czasie”.
  • W tym miejscu należy dodać 2. kryterium – noworodek o masie ponad 2500 gram – ale to nie będzie przedmiotem naszych rozważań.
  • Ciąża zakónczona po 22 a 37 tygodniem to poród przedwczesny.
  • Ciąża zakończona do 22 tygodnia to poronienie.

Na przestrzeni lat definicje ewoluowały w swoich kryteriach czasowych, więc można spotkać się także ze starą nomenklaturą.

Obrazując

Niewydolność cieśniowo-szyjkowa, niewydolność szyjki macicy (łac. insufficientia cervicalis colli uteri, ang. cervical incompetence) – powikłanie ciąży, polegające na niezdolności szyjki macicy do utrzymania ciąży do przewidywanego terminu porodu. Prowadzi do skracania się szyjki macicy, rozwierania, zgładzania i w efekcie może doprowadzić do poronienia lub porodu przedwczesnego.

Konsekwencjami niewydolności cieśniowo-szyjkowej są: poronienia i porody przedwczesne (najczęściej między16-28 tyg. ciąży kończące się urodzeniem żywego płodu), przedwczesne pęknięcie pęcherza płodowego (PROM) i rozwój zakażenia wewnątrzmacicznego. Najniższe wskaźniki porodów przedwczesnych stwierdza się w krajach skandynawskich (3-6%), najwyższe w Indiach i na Filipinach (ponad 30%). W Polsce w ostatnich latach odsetek porodów utrzymywał się w granicach 7,2-8,4%.

Możliwość leczenia

Jedną z metod leczenia poronień i porodów przedwczesnych jest zaimplantowanie pessara na szyjkę macicy.

Celowo pomijam wszelkie inne sposoby leczenia i postepowania, ponieważ celem jest przedstawienie innych zastosowań pessarów.

Istnieją generalnie 2-rodzaje „filozofii” stosowania pessarów.

  1. Pessar obejmuje w sposób ścisły szyjkę macicy – „zastępując” szew szyjkowy – co doprowadza do obrzęku tkanek szyjki poniżej pessara (jak obrzęk podudzia poniżej ciasnego ściągacza skarpetki) – następstwem jest stan zapalny co dodatkowo nasila czynność skurczową macicy (stany zapalne są silnym czynnikiem skurczowym) – w przypadku pytań dotyczących tej sytuacji – rozwinę temat osobno;
  2. Pessar kołnierzowy/położniczy propagowany przez Albis, którego celem jest podtrzymanie ciężarnej macicy (o coraz większym ciężarze) i rozłożenie tegoż ciężaru na inne struktury dna miednicy małej.

Odruch Fergusona

Jednym z ważnych czynników skurczowych jest ucisk tzw. części przodującej na dolną część macicy – określany jako odruch Fergusona – odruch neuroendokrynny u ssaków, w tym ludzi, który polega na samowystarczalnym cyklu skurczów porodowych macicy, zainicjowanych przez nacisk na szyjkę macicy lub ściany pochwy. Odruch Fergusona jest inaczej nazywany odruchem wyparcia płodu. Odruch Fergusona jest przykładem pozytywnego biofeedbacku. Zastosowanie pessara „odsuwa” ku górze część przodującą płodu, zmniejszając możliwość porodu.

Nigdy nie ma sytuacji beznadziejnych…